19 weken zwanger

Heel de week heeft in teken gestaan van de baby en ik vind het heerlijk!! Ik kan me voorstellen dat moeders soms om wat voor reden dan ook, het ook wel eens fijn vinden als het even niet alleen om de baby gaat, dat je gewoon even vrouw of partner kan zijn. Maar ik zit gelukkig nog lang niet in die fase, alles wat met de baby te maken heeft, kleine en grote babymomenten zijn een feestje en worden nauwkeurig bijgehouden. Eerst komen ze in mijn agenda, daarna op mijn blog en in mijn zwangerschapsdagboek. Niet alleen omdat ik het fantastisch vind, ook omdat ik het anders vergeet.. Of zwangerschapsdementie nou wel of niet echt bestaat, mijn geheugen is in ieder geval knap beroerd. 

Maandag hadden we de 20 weken echo, die in het Waterland ziekenhuis tegenwoordig met 19 weken wordt gedaan, ik was 18w3d.. Lekker verwarrend! Puk, mijn favoriete echoscopiste, maakte ook deze echo. Daar was ik erg blij mee, het is een hele lieve vrouw en ze neemt altijd overal lekker de tijd voor. Ze had al gelezen dat het een jongetje was, maar ging het voor de zekerheid nog even checken. Ja, het was niet te missen, overduidelijk een jongen!! Ze ging uiteraard alles checken en hoe verder ze kwam met haar denkbeeldige checklist, hoe groter mijn trots voor onze zoon werd. Geen open ruggetje check, maag- en blaasvulling check, geen open schedel check, linker nier check, rechter nier check, geen hazelip check, geen klompvoetjes check, 4 kamers in het hart check, 3 navelstrengvaten check. Uiteraard ging ze ook allemaal dingen opmeten en dat was ook in orde. Zijn voetje was echt te schattig, 2,76 centimeter, dat zou je toch gewoon op willen eten?! Ondanks hij helemaal compleet is en bijna de helft van zijn geboortelengte is, weegt hij toch nog maar 252 gram. Wat overigens normaal is, maar nou mag hij lekker dikker gaan worden. Mama eet tussen de gezonde shakies wel een bak 3 soorten chocoladeijs van Hertog voor je 😉

  

 

Daarna gingen we naar huis, een heerlijke bananensoes eten en eindelijk het grote cadeau openmaken!! Het was een hobbelschaap en als je in zijn oor knijpt maakt hij geluid. Lekker zacht en knuffelig! ’s Middags hebben we nog kleurenstalen gehaald voor de babykamer en een pot verf in dezelfde kleur als de meubeltjes zijn, waar Roy meteen mee aan de slag ging boven.

Dinsdag was een lichamelijk slopende, maar wel productieve dag. De laatste spullen/papieren uit de vakkenkast hebben we uitgezocht, de berg babyspullen hebben we weer in vuilniszakken op zolder gezet, het bureau leeggehaald, de vakkenkast uit elkaar gehaald en van het balkon afgegooid. Daarna een ritje naar de loods, want onze zolder puilt inmiddels uit dus moeten we daar maar het een en ander gaan opslaan. Even bij opa en oma gezeten en buik geshowd. Daarna weer een ritje naar de loods om het bureau daar te brengen. En toen nog boodschappen halen om te kunnen eten. En wat zag mijn oog in de supermarkt.. Luiers in de aanbieding! 1 pak pampers € 9,50 en 2 pakken voor € 12,50. De eerste luiers zijn dus gekocht!

Woensdag kwam de eigenaresse van het kraambureau Babymoon bij ons langs voor een kennismakingsgesprek. Ze is meer dan een uur hier geweest en ik heb er een erg goed gevoel over. Het moet natuurlijk nog blijken, maar ik denk dat ik een goeie keuze heb gemaakt. Ze vertelde over haar opleiding, hoe ze het bedrijf 12 jaar geleden begonnen is en hoe het nu al 10 jaar een goedlopend bureau is met 50 dames. In 93% van de gevallen in de afgelopen 10 jaar is er maar 1 hulp voor de gehele kraamperiode, wat voor mij erg belangrijk is. Het zijn toch onbekende mensen waar je een hele intieme tijd mee doorbrengt, waar je je kind aan toe moet vertrouwen en die in je kasten snuffelt. Verder vertelde ze dat ze het erg belangrijk vind dat de kraamhulp goed bij het gezin past, dat ze daar nu naar keek en dat als ze een inschattingsfout zou hebben gemaakt en we dus geen klik met haar hebben, we meteen mogen bellen en dan krijgen we een andere kraamhulp. Ook fijn! Ik krijg 49 uur (omdat ik borstvoeding wil geven) verdeeld over 8 dagen en daarnaast nog 6 tot 10 uur extra voor de thuisbevalling. Van de gezellige kwebbel kregen we nog een tasje gevuld met leuke dingetjes. Ik hou van goodiebags!! Als ik 34 weken zwanger ben, komt een andere vrouw en die gaat me dan uitleggen wanneer ik moet bellen als de bevalling is begonnen, die checkt of alles in huis is en maakt met ons alvast een opzetje van hoe we onze uren willen verdelen. Toen ze vertelde hoe mooi het is om als kraamhulp te zien wanneer een papa echt papa wordt, kreeg ik kippenvel en kon ik me gelukkig nog net inhouden om niet weer te gaan janken. Ik weet nog niet wat voor soort blik het is of wat er dan precies gebeurd. Maar ze zegt dat je het echt ziet. Ik wil dat ook, Roy is nu al een hele betrokken papa, maar straks als onze zoon geboren is wordt hij inderdaad pas echt vader. Ik kan niet wachten op dat mooie moment!

Donderdag was mijn zusje Sarah jarig, sweet 16! Nadat we op visite waren geweest ging ik naar zwangerschapsgym, wat hard nodig was aangezien ik 2 flinke stukken taart had gegeten. In bed toch maar weer proberen of papa in spe onze kleine spruit kon voelen bewegen. We hebben het nu al best vaak geprobeerd, maar als hij zijn hand op mijn buik heeft beweegt de kleine man niet of is het schopje/draaitje niet hard genoeg om het te voelen. Nu vroeg ik “Kindje wil je please 1 keer hard schoppen zodat papa het kan voelen, dan hoeft het daarna even niet meer?” En ja hoor, hij luistert nu al perfect naar z’n moeder. Hij schopte en Roy voelde het. Kort daarna nog een keer en Roy voelde het weer. Ik had niet gehuild toen ik ons kindje kon voelen, waarschijnlijk omdat ik lang aan het twijfelen was of het mijn darmen waren of het wel ons kindje was. Nu moest ik toch stiekem wel even een traantje laten. ❤

Vandaag had ik mijn laatste gesprek bij Dr. Knauff, onze gynaecoloog. Roy moest werken, dus hij kon niet mee + ik kon niet met de auto. Natasja nam weer mijn bloeddruk op 110/60. Kort daarna werd ik door Knauffie naar binnen geroepen. Hij vroeg hoe de echo was en hoe het verder met me ging. Ik zei dat alles goed was op de echo en dat ik verder erg emotioneel ben, snel last heb van maagzuur en dat de bekkenpijn helaas nog niet is verdwenen. Ik mocht Rennie’s gaan snoepen, niet schadelijk voor de baby en zou de meeste last waarschijnlijk wel weghalen. Mooi, dat gaan we proberen want de hele dag alleen maar melk drinken is ook geen pretje. Verder vertelde ik hem dat Roy gisteravond 2x de baby heeft voelen bewegen/schoppen. Hij zei dat dat erg vroeg was, ik vond het juist lang duren. Als Roy op de juiste momenten zijn hand op mijn buik had, had hij het nog veel eerder kunnen voelen! Daarna namen we afscheid, hij wenste me het beste “en de groeten aan je man!” en toen moest ik snel weg want de tranen begonnen te prikken. Toen ik van de week voor het laatst bij de echoscopiste was en ze me veel geluk wenste bij het afscheid, moest ik ook ineens huilen. Ik weet dat ik een emotioneel wrak ben, maar je hebt bepaalde mensen in het ziekenhuis onderhand zo vaak gezien, en zeker met de echo’s en de momenten met de gynaecoloog waren soms erg heftig. Ik ben ze dankbaar voor wat ze voor ons hebben gedaan en ik kan ze iedereen aanraden. Maar ik ben toch wel erg blij dat ik vanaf a.s. dinsdag een “gewone” zwangere ben die naar de verloskundige gaat..

19 weken zwanger