Het zit er weer aan te komen, de Decembermaand. De maand die draait om gezelligheid, samenzijn, Sinterklaas en Kerstmis. Het kost klauwen vol geld, vooral als je kinderen hebt. En eten, veeeeel snoepgoed en lekker eten. Ik vind het altijd wel gezellig, ookal krijg ik er bakken stress van. Maar dit jaar mag het wat mij betreft gestolen worden. Ik wil door naar Januari 2023. Eindelijk een nieuwe start, daar heb ik pas zin in.
Sinterklaas is inmiddels in het land. Nou was mijn plan sowieso al niet om naar de intocht te gaan. Dat is voor Mason niet te doen en voor mij eerlijk gezegd ook niet. Maar aangezien Dustin nu 4 is wilde ik wel met hem de intocht kijken. Ik probeerde het zo goed mogelijk te verkopen. “Oh nee de pakjesboot is gezonken! En nu? Kan Sinterklaas nog wel komen?” Even leek Dust geïnteresseerd, maar hij was al snel weer afgeleid. Ah vlinder! (heeft tie van z’n moeder) Het duurde allemaal te lang. Halverwege heb ik het afgezet. Vandaag leek hij toch een beetje enthousiast, ze hadden het op school over Sinterklaas gehad. Wie weet gaat tie het nog wel leuk vinden.
Op pakjesavond komen mijn zusje en schoonmoeder. Het is geen uitgebreid feest, maar Sinterklaas komt (mits ze lief zijn geweest) wel wat cadeautjes brengen. Die worden waarschijnlijk binnen een minuut uitgepakt en dat was dat. Niet iets om heel erg naar uit te kijken.
Daarna mogen de kerstspullen achter het schot vandaan, voor de laatste keer. Zo stom, maar daar kijk ik dan wel naar uit. Zulke laatste en eerste keren. Nog één keer ga ik hier los, lampjes all the way. En daarna mogen de spullen naar de opslagruimte. Scheelt allemaal weer op de verhuisdag.
Ik kijk zo uit naar volgend jaar kerst. Ik hoop dat we dan een boom van 3 meter of misschien wel 3,5 meter hebben staan. Dat zou ik echt geweldig vinden. Met een ladder de versiering ophangen. Lampjes op de vide. Ik hoop dat we tegen die tijd ook een grote eettafel hebben, waar we aan kunnen zitten en misschien zelfs wel met andere mensen kerst vieren. Je weet maar nooit.
Net toch maar even gekeken hoe de planning er voor staat. Op zaterdag 24 december, kerstavond, pakken we altijd de cadeautjes uit. Die traditie kunnen we voortzetten, aangezien Roy vrij is. Zondag 25 december, 1e kerstdag, staat nog open. Roy hoeft niet te werken. Misschien even bij m’n vader op de koffie. Of samenzijn met m’n schoonmoeder. Een paar hapjes op tafel, kerstfilm aan en dat was het denk ik wel. Maandag 26 december, 2e kerstdag heeft Roy ochtenddienst. Dus dan ben ik gewoon thuis met de kids. Waarschijnlijk met weer een kerstfilm op de achtergrond.
Een paar dagen later is het alweer tijd voor het volgende feest. Oud en Nieuw. Roy is vrij, dus we zijn compleet. Maar echt een feest wordt het niet. Ik keek altijd uit naar het (sier)vuurwerk. Maar dat was vorig jaar verboden, dus zal dit jaar ook wel zo zijn. Dat vind ik jammer, hoorde er voor mij echt bij. Een nieuwe start, daar hoort toch vuurwerk bij?!
Voor mij komt die nieuwe start 16 januari, 2 weken later. In dit huis, de afgelopen 6,5 jaar is er een hoop gebeurd. Een hoop onbegrip, een hoop ruzie en vooral veel stress, ik ben zo klaar om dat achter me te laten. Alle onzekerheid rondom Mason, ik heb periodes gehad waarin we elkaar totaal niet begrepen, dat Roy en ik moesten leren hoe met hem om te gaan. Dustin is hier geboren, wat natuurlijk geweldig is (al was de bevalling dat niet), maar de maanden daarna waarin hij zoveel huilde, je wordt helemaal gek. M’n eigen zoektocht naar wie ben ik nou eigenlijk, hoe zit ik in elkaar. Nog steeds niet klaar mee, maar dat is ook heel veel jaren van medicatie uitproberen, nare bijwerkingen, drama’s etc. Hoe dan ook, ik ben er klaar voor, 2023, kom maar op!
Voornemens heb ik genoeg. Zo kijk ik ontzettend uit naar de hobbykamer, dat ik daar mijn tijd spendeer ipv met afspraken of als een zombie op m’n telefoon. Ik weet nog niet precies hoe ik het in wil richten, maar ik wil in ieder geval een groot bureau. Waar ik m’n pc/laptop hoek heb, waar ik al m’n administratie heb. Maar ook waar ik m’n planten kan verpotten. Waar ik overal planten kan neerzetten en ophangen. Ik wil gaan schilderen. Alle spullen heb ik eigenlijk al. Maar ik zocht de ruimte en de tijd.
Ik wil volgend jaar oude vrienden spreken, zien, herinneringen ophalen. Zo sprak ik van de week een vriend die ik op m’n 19e heb leren kennen. Wat begon als een one night stand, werd een hele fijne vriendschap. Zulke leuke dingen mee gedaan. Maar ook toen het op m’n 21e niet goed met me ging was hij er. De jaren daarna stompte ik steeds meer af van de buitenwereld dus ook dat contact is verwaterd. Door de jaren heen af en toe gesproken. En gelukkig belde hij van de week. Door zijn stem weer te horen, zijn lach, dacht ik aan toen ik nog jong en een stuk leuker was. Zo wil ik me weer voelen, niet zoals ik me de laatste jaren voel. Ook een oud collega/vriendin sprak ik (op de chat). Daar heb ik ook zoveel mee gelachen en leuke dingen meegemaakt. Knettergek is ze, maar ontzettend leuk om in je leven te hebben. Zulke mensen geven je leven kleur. En dan hebben we nog m’n houthakvriendin. Die in blijde verwachting is. Ik wil er zo graag zijn voor haar en voor de baby. We wonen vanaf januari ook nog maar een kwartiertje bij elkaar vandaan. Ik kijk er naar uit!
Ook wil ik verder gaan met m’n vlogs over Mason. Hij wilde zo graag zijn eigen youtube kanaal, waar ik eigenlijk eerst niet zo’n voorstander van was. Maar hij vind het superleuk. Ik vind het eigenlijk ook leuker dan verwacht om de filmpjes in elkaar te knutselen. En zo kan ik mensen laten zien hoe hij de wereld beleeft. Voor zijn laatste vlog, check hieronder.
Na de verhuizing zal het vast een tijdje duren voor ik m’n rust en m’n draai heb gevonden. De jongens gaan naar nieuwe scholen, we wonen in een nieuw dorp, ik zal een nieuwe begeleider krijgen. Daarna kan ik aan m’n voornemens beginnen.
Een hoop mooie plannen.. Maar zover zijn we nog niet. Eerst nog “even” ons huis verkopen.
Sjantje's Blog 